Glinjeni este un sat şi comună din raionul Făleşti. Glinjeni este unicul sat din comuna cu acelaşi nume, la distanța de 28 km de orașul Fălești și la 122 km de Chișinău. Conform datelor recensămîntului din anul 2004, populaţia satului constituie 3439 de oameni. Satul Glinjeni a fost menționat documentar în anul 1560.
Citeşte mai departeCălin-Nebunul
— Da’ noi suntem duhuri necurate, şi-mpăratul are un cocoş ş-un căţel. Noi, când ne-apropiem de palatul lui, cocoşul cântă şi căţelul bate, şi noi trebuie să fugim... Da’ tu-i putea mai bine, că eşti om pământean.
Da’ Călin Nebunul, viclean:
— Haideţi şi d-voastră cu mine, că-s eu om pământean şi căţelul n-a bate, nici cocoşul n-a cânta.
Da’ Călin Nebunul se uită şi vede-un voinic ca şi dânsul, legat cot la cot de-un copac, şi când a văzut că s-a pornit Călin Nebunul, el s-a smucit straşnic, încât au rămas mâinile la copac şi el a fugit. Şi ei merg, merg pân ce-ajung la poarta-mpăratului. Şi era o poartă mare de fier, că nu era-n stare să treacă nime afară de Călin Nebunul. Şi el s-a suit pe poartă ş-a zis zmeilor:
— Hai să vă iau câte pe unul de chică să vă dau în ogradă. Şi lua tot lua câte unul şi cu paloşul le tăia capul, pân ce a tăiat la toţi. Ş-a intrat în ogradă, da-mpăratul, de grozav zid şi poartă ce avea, uşile erau toate deschise. Călin Nebunul s-a suit sus pe scări, şi scările erau de aur bătute cu diamant, ş-a intrat în casă unde dormea fata.
Da’ era lună ş-o mândreaţe afară, şi luna bătea în casă unde dormea fata. Da’ fata era aşa de frumoasă de cât de nepovestit. Călin Nebunul a sărutat-o şi i-a luat inelul de pe mână şi s-a dus. Când a ajuns la zmeii cei tăiaţi, le-a tăiat vârfurile limbilor la toţi doisprezece şi le-a pus în basma ş-a trecut poarta şi s-a pornit la drum. A mers pân ce-a ajuns la cazan. A putut prinde o zmeoaică ş-a tăiat-o, da una a scăpat. A luat pe degetu ista mic turta şi pe cellalt cazanu cu carne şi-ntr-un hârb oleacă de foc şi s-a pornit la drum.
Ş-a ajuns la Zori-de-ziuă şi i-a dat o bucat’ de carne ş-o bucat’ de turtă, l-a dezlegat ş-a zis:
— Hai, du-te!
Mai merge el, ajunge la Miezu-nopţii şi-i dă ş-aceluia o bucat’ de carne ş-o bucat’ de turtă şi-i dă drumul ş-aceluia. Când a ajuns la De-cu-sară, era mai mult mort de când era legat. Îi dă ş-aceluia o bucat’ de carne ş-o bucat’ de turtă şi-i zice:
— Du-te, bre, ’n pace!
Când a ajuns, n-a apucat a aţâţa focul, şi soarele acu era sus. Fraţii lui atâta dormise, c-acu-ntrase mai de-un stânjen în pământ. Când s-au trezit, a zis:
— I, Călin Nebune, lung-a mai fost noaptea asta!
Da’ Călin Nebunul nimica nu le-a povestit din ceea ce s-a petrecut cu dânsul noaptea. Au pregătit ei iar să se pornească ş-a zvârlit tot Călin Nebunul arcul ş-au mers ei aşa pân’ la Pădurea de aur. Când au ajuns acolo, le-a zis Călin Nebunul aşa:
— Fraţilor, voi nu-ţi putea trece-n pădurea asta. Faceţi-vă voi o colibă aici şi staţi şi mă duc eu singur.
Aşa, el s-a pornit. Când a ajuns în mijlocul Pădurii cei de aur, fata cea mare a împăratului făcea de mâncat zmeului ei.
— Bună vreme, fată de-mpărat!
— Mulţumesc, d-tale, Călin Nebune. De numele d-tale am auzit, dar a vedea nu te-am văzut. Da’ fugi că dac-a veni zmeul te ucide.
— Da cât mănâncă zmeul tău?
Fata zice:
— Patru cuptoare de pâine, patru vaci fripte şi patru antaluri de vin. Zice:
— Ia să văd eu, le-oi putea mânca?
Se pune Călin Nebunul şi mănâncă toate. Iaca, vine şi zmeul.
— Bună vreme, câne de zmeu!
— Mulţumesc, Călin Nebune!
— Am venit să iau pe fată. Na, hai la luptă!
— Stai, să mănânc ceva.
— Da’ că, zice, eu ţi-am mâncat mâncarea.
— Cu atât mai bine, zice, eu sunt uşor şi tu eşti greu.
Şi se iau la luptă şi se luptă şi-l omoară Călin Nebunul. Pe urmă zice fetei:
— Rămâi aici, că eu mă duc să scot cele două surori ale tale. Şi se porneşte. Ajunge-n mijlocul Pădurii cei de argint. Fata cea mijlocie făcea de mâncat ş-aceea. Da’ el, cum a văzut-o, i-a căzut straşnic de dragă.
— Bună vreme, fată de-mpărat!
— Mulţumesc d-tale, Călin Nebune! De numele d-tale am auzit, d-a vedea nu te-am văzut.
Da’ şi Călin Nebunul era frumos, şi fetei i-a căzut drag. Da’ fata-i zice:
— Fugi, că dac-a veni zmeul te ucide!
— Da cât mănâncă zmeul?
— Opt cuptoare de pâine, opt vaci fripte şi opt antaluri de vin.
— Adă-ncoace, să văd, oi putea mânca?
Şi mănâncă tot. Iaca, vine şi zmeul.
— Bună vreme, câine de zmeu!